کد مطلب:129876 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:211
اسارت اهل بیت
چه فاجعه ی بزرگی، چه جنایت عظیمی! اهل بیت پیامبر (ص) به شام آمدند. پیشاپیش آنها سرور عبادت كنندگان و زینت شب زنده داران، امام علی بن الحسین (ع) قرار داشت. بر دست و پایش كند و زنجیر و بر شتر برهنه سوار بود. [1] اسیران خاندان پیامبر (ص) از زن و كودك بر پالان های خشك سوار بودند. سر امام حسین (ع) بر سر نیزه ی قرار داشت. نیزه داران آنها را در محاصره داشتند و اگر اشكی بر چشمی جاری می شد با نیزه بر سرش زده می شد. آنان را همانند اسیران ترك و دیلم از این منزل به آن منزل می بردند....
آری آنان در حالی كه با ریسمان به جهاز شتر بسته شده بودند و چهره ی زنان باز بود وارد شام شدند... انا لله و انا الیه راجعون.
از زینب كبری (س) نقل شده است كه فرمود: خدا می داند كه بر سر ما چه آمد. نیكان ما كشته شدند، ما را همانند گوسفندان پیش راندند و بر پالان شتر نشاندند. [2] .
در نامه ی ابن عباس به یزید آمده است: «بدان كه از شگفت ترین شگفتی ها - و تا زنده باشی روزگار تو را به شگفت آورد - این بود كه دختران عبدالمطلب و كودكان خردسالش را مانند اسیر به شام بردی تا به مردم نشان دهی كه بر ما چیره شده ای و بر ما حكم می رانی. به خدا سوگند كه روز و شب از دست من آسوده نخواهی بود.... [3] .
ابن حبان گوید: سپس عبیدالله بن زیاد سر حسین بن علی (ع) را همراه اسیران اهل بیت (ع) از زن و كودك، با سر و روی باز، سوار بر پالان ها، به شام فرستاد. [4] .
گوید: سپس اسیران اهل بیت رسول خدا (ص) را از زن و كودك، با سر و روی باز بر پالانها سوار نموده و به همین صورت وارد دمشق كرد. [5] .
ابن عبد ربه گوید: شامیان دختران رسول خدا (ص) را به عنوان اسیر بر پالان شتر سوار كردند. [6] .
یعقوبی گوید: اهل و عیال و فرزندان حسین (ع) را به شام بردند و سرش را بر نیزه كردند. [7] .
ابن اعثم و خوارزمی گفته اند: آن قوم، حرم رسول خدا (ص) را از كوفه به شام بردند، سوار بر محمل های برهنه، از شهری به شهری و از منزلی به منزلی، همان گونه كه اسیران ترك و دیلم را می برند. [8] .
سبط ابن جوزی می نویسد: هنگامی كه وحشی، قاتل حمزه، اسلام آورد، رسول خدا (ص)، به او فرمود: «چهره ات را از من پنهان كن؛ كه من دوست ندارم قاتل دوستان را ببینم». حضرت این سخن را در حالی گفت كه اسلام، گذشته را نادیده گرفته است، حال چگونه رسول خدا (ص)، می تواند كسی را ببیند كه حسین (ع) را سر برید و خانواده اش را بر پالان شتر سوار كرد؟ [9] .
باعونی گوید: شامیان دختران رسول خدا (ص) را به عنوان اسیر، سوار بر پالان بردند. [10] .
در «شذرات الذهب» آمده است: هنگامی كه قتل او به پایان رسید، سرش و اهل بیتش را به همراه زین العابدین (ع)، اسیروار، به دمشق بردند. خداوند كننده ی این كار و كسی را كه به آن فرمان یا رضایت داده است بكشد. [11] .
شبراوی گوید: سپس آن را نزد یزید بن معاویه فرستاد و كودكان و زنان را در حالی كه با ریسمان بر پالان شتران بسته بودند و سر و روی زنان باز بود به همراهش گسیل داشت. [12] .
و همچنین گوید: از شگفتی های زشت و حوادث فاجعه آمیز روزگار اینكه خاندان پیامبر (ص) را در حالی كه با ریسمان بر پالان شتران بسته بودند و سر و روی زنان باز بود، بردند تا وارد دمشق كردند. سپس آنها را در پله های مسجد جامع یعنی جای نگهداری اسیران، نگه داشتند. [13] .
سید محمد بن ابی طالب گوید: محفز آنان را برد تا وارد شام گردید؛ همان طور كه اسیران كفار را می بردند و ساكنان نواحی به چهره هاشان می نگریستند. [14] .
آری آنان در حالی كه با ریسمان به جهاز شتر بسته شده بودند و چهره ی زنان باز بود وارد شام شدند... انا لله و انا الیه راجعون.
از زینب كبری (س) نقل شده است كه فرمود: خدا می داند كه بر سر ما چه آمد. نیكان ما كشته شدند، ما را همانند گوسفندان پیش راندند و بر پالان شتر نشاندند. [2] .
در نامه ی ابن عباس به یزید آمده است: «بدان كه از شگفت ترین شگفتی ها - و تا زنده باشی روزگار تو را به شگفت آورد - این بود كه دختران عبدالمطلب و كودكان خردسالش را مانند اسیر به شام بردی تا به مردم نشان دهی كه بر ما چیره شده ای و بر ما حكم می رانی. به خدا سوگند كه روز و شب از دست من آسوده نخواهی بود.... [3] .
ابن حبان گوید: سپس عبیدالله بن زیاد سر حسین بن علی (ع) را همراه اسیران اهل بیت (ع) از زن و كودك، با سر و روی باز، سوار بر پالان ها، به شام فرستاد. [4] .
گوید: سپس اسیران اهل بیت رسول خدا (ص) را از زن و كودك، با سر و روی باز بر پالانها سوار نموده و به همین صورت وارد دمشق كرد. [5] .
ابن عبد ربه گوید: شامیان دختران رسول خدا (ص) را به عنوان اسیر بر پالان شتر سوار كردند. [6] .
یعقوبی گوید: اهل و عیال و فرزندان حسین (ع) را به شام بردند و سرش را بر نیزه كردند. [7] .
ابن اعثم و خوارزمی گفته اند: آن قوم، حرم رسول خدا (ص) را از كوفه به شام بردند، سوار بر محمل های برهنه، از شهری به شهری و از منزلی به منزلی، همان گونه كه اسیران ترك و دیلم را می برند. [8] .
سبط ابن جوزی می نویسد: هنگامی كه وحشی، قاتل حمزه، اسلام آورد، رسول خدا (ص)، به او فرمود: «چهره ات را از من پنهان كن؛ كه من دوست ندارم قاتل دوستان را ببینم». حضرت این سخن را در حالی گفت كه اسلام، گذشته را نادیده گرفته است، حال چگونه رسول خدا (ص)، می تواند كسی را ببیند كه حسین (ع) را سر برید و خانواده اش را بر پالان شتر سوار كرد؟ [9] .
باعونی گوید: شامیان دختران رسول خدا (ص) را به عنوان اسیر، سوار بر پالان بردند. [10] .
در «شذرات الذهب» آمده است: هنگامی كه قتل او به پایان رسید، سرش و اهل بیتش را به همراه زین العابدین (ع)، اسیروار، به دمشق بردند. خداوند كننده ی این كار و كسی را كه به آن فرمان یا رضایت داده است بكشد. [11] .
شبراوی گوید: سپس آن را نزد یزید بن معاویه فرستاد و كودكان و زنان را در حالی كه با ریسمان بر پالان شتران بسته بودند و سر و روی زنان باز بود به همراهش گسیل داشت. [12] .
و همچنین گوید: از شگفتی های زشت و حوادث فاجعه آمیز روزگار اینكه خاندان پیامبر (ص) را در حالی كه با ریسمان بر پالان شتران بسته بودند و سر و روی زنان باز بود، بردند تا وارد دمشق كردند. سپس آنها را در پله های مسجد جامع یعنی جای نگهداری اسیران، نگه داشتند. [13] .
سید محمد بن ابی طالب گوید: محفز آنان را برد تا وارد شام گردید؛ همان طور كه اسیران كفار را می بردند و ساكنان نواحی به چهره هاشان می نگریستند. [14] .
[1] الكامل في التاريخ، ج 4، ص 83؛ جواهر المطالب، ج 2، ص 293؛ اعلام الوري، 248.
[2] اخبار الزينبات، ص 116.
[3] تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 250.
[4] كتاب الثقات، ج 2، ص 312.
[5] همان، ص 313؛ عبرات المصطفين، ج 2، ص 265.
[6] العقد الفريد، ج 5، ص 132.
[7] تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 245.
[8] الفتوح، ج 2، ص 180؛ مقتل الخوارزمي، ج 2، ص 55؛ تسلية المجالس، ج 2، ص 379.
[9] تذكرة الخواص، ص 274، نظم درر السمطين، ص 222.
[10] جواهر المطالب، ج 2، ص 273.
[11] شذرات الذهب، ج 1، ص 67.
[12] الاتحاف بحب الاشراف، ص 55.
[13] همان، ص 69.
[14] تسلية المجالس، ج 2، ص 372.